فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۴۷: کند در دل نشیمن آن پری در دیده منزل هم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کند در دل نشیمن آن پری در دیده منزل هم که خالی نیست از نقش خیالش دیده و دل هم چنان می سوزدم شوق جمال جلوه ی ساقی که بر من زار می گیرید صراحی، شمع محفل هم نه دشوارست بر آتش زدن خود را چو پروانه اگر شمع رخت در جلوه آید در مقابل هم بیاد قد و رخسار و خط سبزت عجب نبود که سرو و لاله از خاکم برآید، سبزه و گل هم شهید عشق را چون بر سر آید سایه ی تیغت تن فرسوده یابد آب حیوان، جان بسمل هم به آه و ناله چون سر در پی محمل نهد مجنون جرس را دل بدرد آید کند فریاد محمل هم تو بدروزی فغانی قول مطرب را نیی لایق طرب را طالع مسعود باید بخت مقبل هم فغانی شیرازی