فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۳۹: شبی که در نظر آن طره ی خمیده کشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شبی که در نظر آن طره ی خمیده کشم هزار بار بجان بوسم و بدیده کشم مرا که غنچه ی وصل از دعای صبح شکفت چگونه منت گلهای نو دمیده کشم نیافت خاطرم آرام تا ز بوی گلی درین چمن نفسی چند آرمیده کشم مرا که میچکد از دیده خون دل بچه رو ز دست ساقی گلرخ می چکیده کشم نچیده از چمن وصل غیر خار و هنوز هزار درد دل از هر گل نچیده کشم جریده می روم این راهرا و نزدیکست که خط نسخ بمضمون این جریده کشم بجز دهان تو کز هیچ، آفریده خدا عجب که سرزنش از هیچ آفریده کشم دلم رمیده فغانی کجاست همنفسی که ناله یی بمراد دل رمیده کشم فغانی شیرازی