فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۳۵: بیخود شدم ز آمدنت باده چون کشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیخود شدم ز آمدنت باده چون کشم کامی از آن عذار و لب ساده چون کشم جانی که در ریاضت حاجت تمام سوخت پیش تو ای مراد خدا داده چون کشم من عاشقم که باد مرا عیش خوش حرام می با شکر لبان پریزاده چون کشم من در خور ملامت و در دم تو باده نوش جامی که بهر من نشد آماده چون کشم نخل مرا نه از گل مقصود بسته اند بوی مراد از آن قد آزاده چون کشم اکنون که گردنم چو فغانی ببندتست بار سبو و منت سجاده چون کشم فغانی شیرازی