فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۳۱: کی بود ای گل که تنگت در دل شیدا کشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کی بود ای گل که تنگت در دل شیدا کشم چند ناز سرو و جور غنچه ی رعنا کشم بی گل روی تو در خلوتسرای چشم و دل خوش نباشد گر هزاران صورت زیبا کشم می کشم دامن ز گرد راهت از غیرت ولی گر دهد دستم روان در دیده ی بینا کشم چند دور از چشمه ی نوش تو از درد فراق سر نهم در آب شور دیده و دریا کشم مانده ام در دشت حرمان و ز دست روزگار آنقدر فرصت نمی یابم که خار از پا کشم تنگ شد بر من فضای شهر از آن مشگین غزال دست همت بعد ازین در دامن صحرا کشم چون فغانی از دل سوزان و چشم اشکبار شعله از دریا بر آرم لاله از خارا کشم فغانی شیرازی