فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۲۸: غمت خوردم که روزی با تو چون گل همنفس باشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غمت خوردم که روزی با تو چون گل همنفس باشم نه چون وقت گل آید در شمار خار و خس باشم مرا از سوختن شد دولت پروانگی حاصل چرا بیخود بشهد عیش مایل چون مگس باشم مرا جذب عتابت می کشد در بزم وصل آخر چه غم گرچند روزی از رقیبان باز پس باشم ز ترک خویش چون عنقا توان شد در جهان پنهان چرا در قید تن درمانده چون مرغ قفس باشم ملامت می کند هر کس که می بیند مرا بیتو بدین یک جان که من دارم اسیر چند کس باشم درین آب و هوا مرغ دلم هرگز فرو ناید مگر کز دانه ی خال تو در دام هوس باشم اثر چون نیست در فریاد من شبهای تنهایی فغانی تا بکی در ناله از فریاد رس باشم فغانی شیرازی