فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۲۲: بیا که پیش تو ای سرو گلعذار بمیرم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا که پیش تو ای سرو گلعذار بمیرم بهر کرشمه و نازت هزار بار بمیرم فتاده در سر راه تو جان من بلب آمد روا مدار که از درد انتظار بمیرم غریب شهر توام شهریار من نظری کن که حسرتی نبود گر درین دیار بمیرم فتاده ام بخمار از می وصال مبادا که ساقیم ندهد جام و در خمار بمیرم بداغ روی تو در لاله زار، زار بسوزم بیاد خط تو از جلوه ی بهار بمیرم تو در فسانه تبسم کنی و من ز تحیر ز شوق آن لب جانبخش، زار زار بمیرم بیاد جلوه ی نخل قد تو دیده ی گریان نهاده در قدم سرو جویبار بمیرم بهار شد که درین باغ هر نفس چو فغانی ز صورت فاخته و نغمه ی هزار بمیرم فغانی شیرازی