فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۹۹: قدح بیار که من خانه سوز و دیر پرستم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قدح بیار که من خانه سوز و دیر پرستم ز جام جرعه چه خیزد سرقرابه شکستم گهی شکایت مستی و گاه طعنه ی توبه نرسته ام ز زبانها بهر طریق که هستم بمجلسی که رسیدم سپند بودم و آتش کدام روز ببزمی برای عیش نشستم هزار خار کشیدم ز دیده بر سر کویش که هیچ کس ز ترحم گلی نداد به دستم نه در طریقه ی مستی و آفتاب پرستی به هیچ مرتبه پیدا نشد ستاره پرستم هزار جام جم اینجا بجرعه ییست فغانی چنانکه بود ادا کردم این ترانه، نه مستم فغانی شیرازی