فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۹۰: مرا که دل نگذارد که بیتو آب خورم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا که دل نگذارد که بیتو آب خورم مراد چیست که در وقت گل شراب خورم بطالعی گه ندارم چه آرزوست مرا که روز وصل می از جام آفتاب خورم باین هوس که تو داری هوای صحبت من بسی نشینم و خون از دل کباب خورم من از نظاره خراب و دهد رقیب شراب چو بی محل دهد این باده خون ناب خورم ز دست غیر فغانی چرا خورم آبی که چون رود بگلویم هزار تاب خورم فغانی شیرازی