فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۴۹: تا چند دردسر کشم از گفتگوی خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا چند دردسر کشم از گفتگوی خویش جایی روم که خود نبرم راه سوی خویش چون من بخوی کس نیم و کس بخوی من آن خوبتر که خوی کنم هم بخوی خویش خوش حالتی که در طلبت گم شوم ز خود چندانکه تا ابد نکنم جستجوی خویش بیرنگم آنچنان که درین بوستان چو گل آگه نمی شود دلم از رنگ و بوی خویش روشندلان چو آینه از غایت صفا بینند روی خلق و نبینند روی خویش تا شد کمند زلف تو پیوند جان من صید دلم رمید ز هر تار موی خویش رندیست دل شکسته فغانی خاکسار بر سنگ امتحان زده صد ره سبوی خویش فغانی شیرازی