فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۲۸: این نخل تازه بین که ندیدست خار کس
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
این نخل تازه بین که ندیدست خار کس نگرفته رنگ دامنش از لاله زار کس با آب خود بر آمده همچون گل بهشت لب تر نکرده هیچگه از جویبار کس آیینه اش ز آه کسان مانده در امان ننشسته گرد بر دلش از رهگذار کس شهری شد از کرشمه ی مستانه اش خراب وز باده اش نرفته عذاب خمار کس مجروح ساخت تیغ زبانش دل همه یکره نگشت مرهم جان فگار کس ای آنکه می روی ز پیش باز کش عنان کان آهوی رمیده نگردد شکار کس فریاد از آن حریف که هر چند می خورد از کبر و ناز سر ننهد در کنار کس ای کاش بر مراد کسی چون نمیرود باری بوعده هم ندهد انتظار کس شمعی که روشنست فغانی بنور خود پروا نمی کند بشبستان تار کس فغانی شیرازی