فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۹: چون گوش بر فسانه ام آن پر بهانه ماند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون گوش بر فسانه ام آن پر بهانه ماند رخ تافت از من و سخنم در میانه ماند در خاک ره چو عرصه ی شطرنج شد تنم از بسکه بروی از سم اسبت نشانه ماند حرفیست از جفای تو ای ترک تندخو هر جا خطی که بر تنم از تازیانه ماند جان رفت و دیده بهر تماشای روی او گردید آب حسرت و در چشمخانه ماند سازد هنوز عشق توام گرمتر ز دل داغی که از ملامت اهل زمانه ماند از خواب برنخاست فغانی سرت مگر در کلبه جرعه یی ز شراب شبانه ماند فغانی شیرازی