فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۲۵۵: دمی که بوی گل از باد نوبهار آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دمی که بوی گل از باد نوبهار آید بغنچه ی دل من بیتو زخم خار آید بهار آمد و مردم بعیش خود مشغول دو چشم من نگران هر طرف که یار آید مرا چو نیست نشاط از بهار و باغ چه سود که سبزه بر دمد از خاک و گل ببار آید دلا بپای گل و سرو آب دیده مریز نگاهدار که آن سرو گلعذار آید خوش آن سرشک جگرگون که پیش لاله رخی ز دل بدیده و از دیده بر کنار آید ز باغ وصل جوانان گلی بچین امروز که گل رود ز گلستان و خار بار آید چو در دلت نکند ناله ی فغانی کار بگشت گلشن کویت دگر چکار آید فغانی شیرازی