فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۲۳۹: دود برآمد ز دلم چون سپند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دود برآمد ز دلم چون سپند دور نشد از سر کارم گزند آه که با طالع بد آمدم دود سپندم نکند ارجمند عاشق دیوانه نداند که چیست طالع فرخنده و بخت بلند پند مگویید که من عاشقم نیش زبانم نبود سودمند سوختم این داغ جفا تا بکی پخته شدم آتش بیهوده چند صید مرادی نفتادم بدام گرچه بهر سوی فگندم کمند سوخت فغانی و مرادی نیافت آه از این مردم مشکل پسند فغانی شیرازی