فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۸: منم که دوست مرادم ز تلخ و شور دهد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منم که دوست مرادم ز تلخ و شور دهد مدام باده و نقلم بدست زور دهد پیاله گیر که دست سپهر نتوان تافت اگر نگین سلیمان به دست مور دهد هدیه ییست که ترک مرصعینه کمر شراب لعل ز پیمانه ی بلور دهد مرا ز خاک در دوست بیش ازان فرحست که سرمه مژده ی بینا شدن بکور دهد قبول کن که به از کسوت ملامت نیست ز هر چه دوست بدردیکشان عور دهد بسی زبانه که در خرمنم زند گردون چو آفتاب مرا جلوه ی سمور دهد ز آب چشم فغانی چه خیزد ای بدخواه سزای مردم بی درد خاک گور دهد فغانی شیرازی