فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۴: با چون منی چرا می چون ارغوان خورند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با چون منی چرا می چون ارغوان خورند بگذار تا به کوی تو خونم سگان خورند مغرور ناز و غمزه ی خویشی ترا چه غم بیچاره آنگروه که بر دل سنان خورند خونابه ی دلم ز تو ای گل نه اندکست دردیکشان عشق تو رطل گران خورند دیوانگان عشق ترا خواب و خور حرام آنانکه عاشقند چرا آب و نان خورند شیران مرغزار تو ای مشگبو غزال بخشند صید را و دل خون چکان خورند تاب زبان خلق نداری شکر مخواه دانی که عافیت طلبان استخوان خورند خونم حلال گر نکشی پیش دشمنم این باده را ز دیده ی مردم نهان خورند گر کوه غم رسد ز تو دل بد نمی کنم یاران مهربان غم یاران بجان خورند می خور فغانی از کف خوبان که جور نیست جامی که دوستان برخ دوستان خورند فغانی شیرازی