فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۳: دلم آه سحر چون با دعا دمساز گردانید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلم آه سحر چون با دعا دمساز گردانید ز غربت آفتاب من عنانرا باز گردانید هوای دلکش صحرا و آب دیده ی عاشق نهال نازکش خوشتر ز سرو ناز گردانید کدام ابرو کمانت یار و همدم شد درین رفتن که چشم عشوه سازت را شکار انداز گردانید فدای بازی اسبت دل ممتاز درویشان که بس شاهانه ات از همرهان ممتاز گردانید ربود از نرگست باد خزانی رنگ دلداری غرورت غمزه ی مستانه را غماز گردانید هوای زلف مشک آمیز و چشم سرمه سای تو چو تار عنکبوتم زار و بی آواز گردانید مقدس آتشی کان از نهاد شمع سر برزد ز روی تربیت پروانه را جانباز گردانید صبا آورد گرد دامن پیراهن یوسف در بیت الحزن را پرده ی صد راز گردانید همینت بس فغانی در بلاد پارسی گویان که عشقت عندلیب گلشن شیراز گردانید فغانی شیرازی