فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۹: ماه من از خانه مست شب بهوای که شد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ماه من از خانه مست شب بهوای که شد ساقی بزم که گشت شمع سرای که شد دولت دیدار او باز کرا رخ نمود آینه ی حسن او روی نمای که شد غمزه پنهانیش آفت جان که گشت خنده ی زیر لبش باز بلای که شد عشوه و نازش کرا داد بشوخی فریب مکر و فسونش دگر مهر و وفای که شد گرنه بمستان خویش چاک گریبان نمود جامه ی صد ناتوان چاک برای که شد بر سر زانوی که مانده سرو خواب کرد هیکل و بازوی او دست دعای که شد بر دل سخت که داشت آه فغانی اثر هر نفس گرم او داغ جفای که شد فغانی شیرازی