فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۵: چه سازم وه که آن بیباک رو از مرد و زن پوشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه سازم وه که آن بیباک رو از مرد و زن پوشد ز چشم بد پریشانی زلف پر شکن پوشد گریبان می گشاید تا کند صد رخنه در جانم بگلگشت او قبا نازکتر از برگ سمن پوشد همه یوسف رخان زارند بهر آستین بوسش کسی زینان قبای دلبری در انجمن پوشد بصد رنگ دگر می سوزدم آن شکل مستانه گرفتم کاکل پرتاب و چاک پیرهن پوشد کسی کز دیده ی روشن جدا ماند تواندهم که سال و مه بروی خود در بیت الحزن پوشد دلم صد پاره می سازی و می دوزی گریبانم چه رحمست این برو ای پند گو عاشق کفن پوشد بگو حال فغانی ای صبا بگذشت کار از آن که درد و محنت غربت ز یاران وطن پوشد فغانی شیرازی