فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۷: احبابرا ادای کلام تو می کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
احبابرا ادای کلام تو می کشد نقل درست و بحث تمام تو می کشد هر دم رقیب از تو پیامی رساندم باک از رقیب نیست پیام تو می کشد چون آب زندگی همه جانی ولی چه سود چون زنده می کنی و خرام تو می کشد بیداد کن که خون نتوان خواست از فلک صیدی که در شکنجه ی دام تو می کشد وه زین غرور حسن که در هر گل زمین خلقی در آرزوی سلام تو می کشد ما را که آتشیم تمام از هوای تو در آب دیده وعده ی خام تو می کشد پیدا بود که روضه بچند آدمی رسد ما را هوای صحبت عام تو می کشد در آب و آتشست فغانی بیاد تو وسواس دل به گفتن نام تو می کشد فغانی شیرازی