فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۵: مدام از کشت امیدم خس و خاشاک می روید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مدام از کشت امیدم خس و خاشاک می روید عجب گر بر مراد من گلی از خاک می روید چو من بی بهره ام از عشرت دنیا چه سودم زان که بر طرف چمن گل می دمد یا تاک می روید پریشانم ز سعد و نحسن گردون آه ازین گلها که نونو بهر من از گلشن افلاک می روید مرا از هر گل نو در جگر خاریست پنداری ز خاک بخت من آنهم بصد امساک می روید منم در عالم و این دانه های اشک بی قیمت که از دلهای ریش و سینه های چاک می روید دمی باقیست د امن بر مچین از آب و خاک من هنوز اندک گیاهی زین گل نمناک می روید فغانی پاک شو تا مهر گردد کینه ی دشمن که داروی محبت از زمین پاک می روید فغانی شیرازی