فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۷۶: ترک من چون لاله برگ عیش در صحرا کشید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترک من چون لاله برگ عیش در صحرا کشید سایبان زد بر کنار سبزه و صهبا کشید هر کجا کان دانه ی در کشتی می برگرفت رند درد آشام او زانو زد و دریا کشید آه ازان دم کز سر مستی بعاشق جام داد وانگه از عین عنایت منتظر شد تا کشید آندم از جان دست افشاندم که در گلگشت باغ آستین بر زد بناز و پیرهن بالا کشید عشق چون بر لوح هستی قرعه ی توفیق زد دیگران را ترک فرمود و رقم بر ما کشید می توان گفت که نتوان یافت درصد جام زهر آنقدر تلخی که فرهاد از کف خارا کشید رفت عاشق هچنان لب تشنه از مجلس برون وز حریفان مزور پیشه منتها کشید هست در محشر فغانی را کلید باغ خلد یک بیک پیکان که در عشق از دل شیدا کشید فغانی شیرازی