فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۹: مقیدان تو از یاد غیر خاموشند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مقیدان تو از یاد غیر خاموشند بخاطری که تویی دیگران فراموشند برون خرام که بسیار شیخ و دانشمند خراب آن شکن طره و بنا گوشند چه عیش خوشتر ازین در جهان که یک دو نفس و کس بدوستی هم پیاله یی نوشند زهی حریف شرابان که بامداد خماز بصد حرارت و مستی صحبت دوشند هزار سوزن پولاد در دلست مرا این حریر قبایان که دوش بر دوشند مراست کار چنین خام ورنه در همه جا شراب پخته و یاران بعیش در جوشند بروی برگ بهاران چو سایه در مهتاب فتاده همنفسان دستها در آغوشند هزار جامه ی جان صرف این بلند قدان که در نهایت چستند هرچه می پوشند چمن خوشست فغانی بیا که از می و گل جوان و پیر درین هفته مست و مدهوشند فغانی شیرازی