فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۸: چو باشم سر بزانو مانده شب در فکر یار خود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو باشم سر بزانو مانده شب در فکر یار خود رود چشمم بخواب و ماه بینم در کنار خود ببزم شمع خودخواهم که سوزم همچو پروانه که غیرت می برم از سایه ی شخص نزار خود به راه انتظارش تا بکی از اشک نومیدی بخون غلتیده بینم دیده ی شب زنده دار خود ز آه سینه سوزم چون چراغ لاله درگیرد خس و خاری که شب در دشت غم سازم حصار خود فغانی چون بخاطر بگذراند روز وصل او نهد صد داغ حسرت بر دل امیدوار خود فغانی شیرازی