فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۴۸: باده در جامت مدام از اشک گلگون منست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باده در جامت مدام از اشک گلگون منست غنچه ی لعل تو گویا تشنه ی خون منست خرم آن محفل که عمدا گویم از لیلی سخن هر که پرسد حال من گویی که مجنون منست چهره ی زردم نموداریست از خون جگر صورت حال درون عنوان بیرون منست سایه ی اقبال و تشریف همای وصل تو آفتاب طالع و بخت همایون منست جلوه ی حسنت دهد آیینه ی جانرا صفا دیدن رویت جلای طبع موزون منست ساکن میخانه را بزم فریدون نیست جای گوشه ی دیر مغان بزم فریدون منست چون فغانی از سواد خامه سحر انگیختم وصف زلفت در غزل طومار افسون منست فغانی شیرازی