فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۲: ماه رخسار تو آیینه ی مقصود منست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ماه رخسار تو آیینه ی مقصود منست دانه ی خال برو اختر مسعود منست شب که بی لعل تو می می کشم از ساغر چشم جگر پاره کباب نمک آلود منست بسکه در اتش سودای تو سوزم همه شب روزن خانه ی گردون سیه از دود منست چند بنشینم و اندیشه ی بیهوده کنم مردن از درد غم عشق تو بهبود منست من که سر در سر سودای غمت باخته ام جان اگر در سر کار تو کنم سود منست عاشق و رند و نظر بازم و بدنام ولی دیدن روی نکو شیوه ی محمود منست نظری سوی فغانی فگن از گوشه ی چشم که همین شیوه ز دیدار تو مقصود منست فغانی شیرازی