فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۷: ای آنکه همه سوختنت از پی کامست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای آنکه همه سوختنت از پی کامست تا در دل گرمم نرسی کار تو خامست درویش چو در مشرب توحید رسیدی همصحبتی خلق دگر بر تو حرامست ای مرد خدا از تو باو راه بسی نیست گر پای طلب پیش نهی یکدوسه گامست در وادی عشقست اگر هست شکاری باقی همه چون مینگرم دانه و دامست عاشق به ازین دیده نگهدار و مرو دور کان مه که ز کویش طلبی بر لب بامست عاشق نکند فرق سیاهی و سفیدی این نکته که گفتم سخن شاه غلامست مجنون ز در خانه ی لیلی نرود پیش دیوانه چه داند که ره کعبه کدامست ساقی می اگر درد بود عذر میاور پیش آر که کیفیت می در ته جامست از جای بلند آمده است این سخن دور خوش باد فغانی نفست این چه کلامست فغانی شیرازی