فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۰: دل ببیداد نهادیم عطای تو کجاست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل ببیداد نهادیم عطای تو کجاست ما خود از جور ننالیم وفای تو کجاست ما به یک جلوه خرابیم و تو پروا نکنی آخر ای نخل جوان نشو و نمای تو کجاست می گذاری که کشد دامن پاک تو رقیب آن همه سرکشی و جور و جفای تو کجاست روزگاریست که دل بوی مرادی نشنید نافه یی از گره بند قبای تو کجاست شهر زامد شدنت گشت پریشان و هنوز کس ندانست مه من که سرای تو کجاست آه از آنروز که تنها ز چمن مست رسی پرسی از سوخته ی خویش که جای تو کجاست نیستی خضر فغانی مطلب آب حیات شرم از همت خود دار فنای تو کجاست فغانی شیرازی