فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۲: صد شعله ی آه از دل هر گوشه نشین خاست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
صد شعله ی آه از دل هر گوشه نشین خاست آه این چه بلا بود که از خانه ی زین خاست آشفته و کاکل بسر دوش فگنده گویا که همین دم ز پریخانه ی چین خاست دشمن چه فسون خواند که آن شمع دل افروز بنشست چو شاخ گل خندان و حزین خاست هر چند کزین صف شکنان گوشه گرفتم از جای دگر سخت کمانی ز کمین خاست در خاتم فیروزه ی شیرین چه حلاوت چون زهر جداییش هم از زیر نگین خاست سر زد ز دلم صد بته ی صبر بیندیش زین تلخ گیاهی که ازین شوره زمین خاست هر بار که شمشیر ترا دید فغانی آنگونه برآشفت که مویش ز جبین خاست فغانی شیرازی