فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۴۸: زهی سرسبزی از سرو بلندت تاج شاهی را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زهی سرسبزی از سرو بلندت تاج شاهی را فروغ از لمعه ی مهر رخت شمع الهی را زشوق لاله ی روی تو دارم آتشی در دل که تا روز جزا داغش نیندازد سیاهی را خط سبزت بخون عاشقان محضر نوشت آخر دل آشفته هم میداد اول این گواهی را چه شد وه کز فغان و گریه هرگز نیست آرامم قراری هست آخر بکرمانی مرغ و ماهی را سحرگه چون غم روز جدایی در دلم افتد بآه سرد بنشانم چراغ صبحگاهی را رخ زرد مرا اشک جگرگون تازه میدارد سرشک ارغوانی گل بود رخسار کاهی را چه عذر مقدمت خواهد فغانی چون شوی حاضر که بندد حیرت حسنت زبان عذرخواهی را فغانی شیرازی