فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۳۵: وبال گشت گل باده بر پلاس مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
وبال گشت گل باده بر پلاس مرا که هر که دید بدی گفت در لباس مرا اساس قصر بهشتم چگونه راست شود چو صرف میکده ها میشود اساس مرا همینقدر که نمک بر جراحتم نزنند بود زمردم آسوده التماس مرا هوای همنفسم بود چون ستم دیدم کنون زسایه ی خود میشود هراس مرا زمزرع فلکم خوشه یی نشد حاصل چرا بسینه نباشد زغصه داس مرا شراب خورده و مستم، کجاست هشیاری که در پناه خود آرد زشر ناس مرا مکن بعقل فغانی قیاس چاره ی من چو در دلست تمنای بیقیاس مرا فغانی شیرازی