فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۲۰: زبسکه داشتی ای گل همیشه خوار مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زبسکه داشتی ای گل همیشه خوار مرا نماند پیش کسان هیچ اعتبار مرا بسی امید بدل داشتم چو روی تو دید زدست رفت و نیامد بهیچ کار مرا عجب اگر نروم از میان که مجنون دوش بخواب آمد و بگرفت در کنار مرا هنوز سوزدم از داغ آرزوی تو دل گهی که لاله دمد از سر مزار مرا دوای خود زکه جویم که تا تو برگشتی شدست دشمن جان آنکه بود یار مرا نه من زسنگ جفای تو دل شکسته شدم که در فراق، چنین ساخت روزگار مرا بشهر و کوی فغانی کسم نمیباید که نیست بی مه خود هیچ جا قرار مرا فغانی شیرازی