فغانی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۵: تازگیی که شد زمی آن رخ همچو لاله را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تازگیی که شد زمی آن رخ همچو لاله را تازه کند بیکنفس داغ هزار ساله را کشته ی دیر ساله را زنده کند بجرعه یی چاشنیی که میدهد می زلبت پیاله را پیش تو سرو و لاله را جلوه ی نازکی رسد خیز و بعشوه حلقه کن بر گل تر کلاله را هر قدمی که مینهی روز شکار بر زمین سرمه ی ناز میکشد گرد رهت غزاله را تا زخط بنفشه گون فتنه ی انجمن شدی ماه دو هفته گرد رخ دایره بست هاله را بسکه چو ابر در چمن شب همه شب گریستم بر گل و سبزه صبحدم جلوه گریست ژاله را خون هزار بی زبان در دل و دیده شد گره غنچه بدین شکفتگی گو مگشا رساله را مرغ چمن بعشوه دل کرده بخون خود سجل گل بکرشمه ی نهان شسته عیان قباله را بر شکنی چو بنگری سوز فغانی حزین آه اگر امتحان کند در پیت آه و ناله را فغانی شیرازی