سعدی شیرازی
غزل های سعدی
غزل ۲۷۹: فراق را دلی از سنگ سختتر باید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فراق را دلی از سنگ سختتر باید مرا دلیست که با شوق بر نمی آید هنوز با همه بدعهدیت دعاگویم بیا و گر همه دشنام می دهی شاید اگر چه هر چه جهانت به دل خریدارند منت به جان بخرم تا کسی نیفزاید بکش چنان که توانی که بنده را نرسد خلاف آن چه خداوندگار فرماید نه زنده را به تو میلست و مهربانی و بس که مرده را به نسیمت روان بیاساید مپرس کشته شمشیر عشق را چونی چنان که هر که ببیند بر او ببخشاید پدر که چون تو جگرگوشه از خدا می خواست خبر نداشت که دیگر چه فتنه می زاید توانگرا در رحمت به روی درویشان مبند و گر تو ببندی خدای بگشاید به خون سعدی اگر تشنه ای حلالت باد تو دیر زی که مرا عمر خود نمی پاید سعدی شیرازی