اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۷۱: دشنام تلخ کز لب چون شکرم دهی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دشنام تلخ کز لب چون شکرم دهی گویی که شربتی ز می کوثرم دهی تلخ است بیتو زندگی من مگر که تو از وصل خویش زندگی دیگرم دهی مستسقیم من و تو طبیب زلال وصل چندانکه بیشتر طلبم کمترم دهی ای من سگ تو درد سفالی کرم کنم من کیستم که باده ز جام زرم دهی طوطی صفت طمع نکنم کز شراب لعل مستم کنی و در شکرستان سرم دهی خواهم که یکنفس بنشینی برابرم ساقی شوی ز نرگس خود ساغرم دهی لب تشنه ام چو اهلی و از جرعه لبت یکقطره ز آن به است که صد گوهرم دهی اهلی شیرازی