اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۵۹: ای آب حیوان کاتشم از لعل نوشین میزنی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای آب حیوان کاتشم از لعل نوشین میزنی گر یک نفس پیشت زنم بر چهره صد چین میزنی چون آفتابی مهربان با جمله ذرات جهان با من که دارم مهر تو دایم دم از کین میزنی شیرین چه باشد پیش تو صد جان شیرین میدهی آندم که شکر خنده یی از لعل نوشین میزنی گر شیخ صنعان را بود ترسابتی رهزن چه شد توبت مسلما نزاده یی آتش چه در دین میزنی آزار مردم میکنی تا من بمیرم از حسد دایم سگان خویش را سنگ از پی کین میزنی صید دل مسکین من گر ننگ میداری چرا هر دم ز مژگان ناو کی بر جان مسکین میزنی اهلی چو آهوی ختا کلک تو ریزد نافه ها روشن شد از کلکت که دم زانزلف مشکین میزنی اهلی شیرازی