اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۸۲: بخلق درد تو بیهوده گفتم تا کی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بخلق درد تو بیهوده گفتم تا کی بهر زه طعنه مردم شنفتنم تا کی تو در کنار گلستان بخواب خوش مشغول من از هوای تو بر خار خفتنم تا کی چو نیست در دل شیرین چو کوهکن راهم بخون دیده و دل سنگ سفتنم تا کی بجرم گریه ز مژگان ره سگت روبم گناه کردن و ره باز رفتنم تا کی حکایتم نشنیدی ز صد هزار یکی نگفتی اینهمه افسانه گفتنم تا کی کجاست باد که چونگل شکفته ام سازد چو غنچه در غم دل ناشکفتنم تا کی دوا نماند بجز ناله کردنم اهلی که درد خویش ز درمان نهفتنم تا کی اهلی شیرازی