اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۷۲: آدم و گندم، من و خال لب جانانه یی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آدم و گندم، من و خال لب جانانه یی من نه آن مرغم که در دام آردم هر دانه یی درنگیرد صحبت من با دم ارباب عقل هم مگر در جوشم آرد آتش دیوانه یی سوختم از صلح و جنگت همچو آتش تا بکی گه برافروزی چراغی گه بسوزی خانه یی باده می باید که صافی باشد و ساقی لطیف بزم شاهی گر نباشد گوشه ویرانه یی پیش از آن اهلی که خواب واپسین گیرد ترا حالیا از عشق او فرصت شمار افسانه یی اهلی شیرازی