اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۵۱: ساقیا، باده بدین مست دل افتاده مده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ساقیا، باده بدین مست دل افتاده مده مستم از خون دل خود دگرم باده مده منعم ای پیر ره از هر چه کنی میشنوم توبه از دست نگارین و رخ ساده مده تو گرفتار خودی پند تو بنداست ایشیخ برو و زحمت رندان دل آزاده مده جنت و می طلبد زاهد و ساقی گوید که ز کف جنت نقد و می آماده مده آب حیوان مطلب همچو سکندر زنهار عمر بر باد پی روزی ننهاده مده برو ای صورت چین و زخدا شرم بدار حسن خود جلوه بر آن حسن خداداده مده اهلی از سنگ ملامت اگر هست حذر دل دیوانه بخوبان پریزاده مده اهلی شیرازی