اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۴۹: کی دل بیدردی از داغ گزندی سوخته
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کی دل بیدردی از داغ گزندی سوخته هر کجا دیدیم عشقت دردمندی سوخته و ه چه شمعست این که پیش عاشقان پروانه وار صدهزار افتاده چتدی مرده چندی سوخته تا بود شمع ایمن از چشم بدان گرد سرش هر نفس پروانه گان مشت سپندی سوخته میشود دودی بلند و میدمد بویی عجب تا کجا آنشوخ جان مستمندی سوخته آه ازین نازک پسندیهای دل کاین جان زار هر دم از نازک دلی مشکل پسندی سوخته پیش من فرهاد و مجنون مرم آزاده اند کم چو من دیوانه یی در قید و بندی سوخته گر زمین و آسمان دشمن شود اهلی چه باک آه من بسیار ازین پست و بلندی سوخته اهلی شیرازی