اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۱۵: ای دلم چون پسته از شور نمک بریان تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای دلم چون پسته از شور نمک بریان تو سوخت مغز استخوانم پسته خندان تو من کجا پیدا شوم جاییکه همچون ذره اند صد هزاران آفتاب از مهر سرگردان تو عقل و هوش و دین و دل صرف تو کردم ایپسر گر ترا با جان من کارست آنهم زان تو میکنم یاد دهانت و آتش لب تشنگی کی شود تسکین بیاد چشمه حیوان تو گر شود از خاک ما هر ذره چشم روشنی سیر نتوان گشتن از نظاره جولان تو بلبل عرشیست اهلی ایگل از وی رو متاب چند روزی کاندرین گلشن بود مهمان تو اهلی شیرازی