اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۹۹: پای سگی که دیده ام شب به در سرای او
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پای سگی که دیده ام شب به در سرای او بسکه بدیده سوده ام آبله کرده پای او بسکه صفاست بر رخش چون نگرد بر آینه آینه نیز بنگرد روی خود از صفای او شیوه ناز دلبران هرچه خوش آمدش فلک زانهمه دوخت جامه یی بر قد دلربای او پا و سر مرا ز هم فرق نمیکند کسی بسکه بسر همی دوم از پی باد پای او بود به بحر غم سری همچو حباب در کفم رفت سرم بباد هم عاقبت از هوای او اهلی اگر ز جان مرا جز رمقی نمانده است دارم امید زندگی از لب جانفزای او اهلی شیرازی