اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۷۹: بر توسن ناز آنپسر میتاخت چون برق یمان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر توسن ناز آنپسر میتاخت چون برق یمان تا دیدمش رفت از نظر دیدن همان رفتن همان چون پیر کنعان از جهانبستم نظر از یار خود جاییکه نور دیده ام شد از نظر پنهان روان اول بلطف و مردمی صید خودم کرد آن پری اکنون بجورم میکشد اینم نبود از وی گمان گر خواب راحت بایدت مست در میخانه شو کز همت پیر مغان میخانه شد دارالامان اهلی من مجنون صفت در وادی غم چون صبا سرگشته ام زین غم که شد آن نوغزال از من رمان اهلی شیرازی