اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۵۱: دل چو کوه از حسرت لعل تو خونشد چونکم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل چو کوه از حسرت لعل تو خونشد چونکم سالها باید که این حسرت ز دل بیرون کنم گرنه رسوا سازدم بوی محبت نافه وار پوست درپوشم چو آهو شیوه مجنون کنم گر بقدر گریه آبم در جگر باشد چو ابر آنقدر گریم که کوه و دشت را جیحون کنم گه گهی در کنج غم از گریه سازم دل تهی بازآیم سوی آن بدخو و دل پر خون کنم سوختم چون اهلی لب تشنه یارب رحم کن بیش ازین از چشمه حیوان صبوری چون کنم اهلی شیرازی