اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۲۰: چو ماه نوجمال عالم افروزش که می بینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو ماه نوجمال عالم افروزش که می بینم ز روز دیگر افزون است هر روزش که میبینم نهال نورس قدش گذشت از قامت طوبی از اینهم بگذرد زین بخت فیروزش که میبینم نه تنها درد نادیدن ز منع دشمنم سوزد ز نادیدن بتر جور بد آموزش که میبینم دل ریش پریشانم یکی کز لطف جمع آرد که خواهد بود غیر تیر دلدوزش که میبینم تن بیمار اهلی کز تب هجران همی سوزد عجب گر جان برد چونشمع ازین سوزش که میبینم اهلی شیرازی