اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۸۲: می ده که بی غبار غمی از جهان روم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می ده که بی غبار غمی از جهان روم آلوده دل مباد کزین خاکدان روم خلق جهان بگریه من خنده گر زنند طوفان شود ز گریه گهی کز جهان روم تا زنده ام چو شمع ندانند قدر من قدر من آنگه است که من از میان روم تا دل ز من ربود سگ آستان او هرگز دلم نداد کز آن آستان روم آن آفتاب حسن کجا سر نهد بمن گر زیر پا نهم سر و بر آسمان روم گشتم غبار ره که به شبگیر تا صبا شبها بکوی دوست ز دشمن نهان روم اهلی اگر بباغ جنان ساقیم نه اوست دوزخ از آن به ام که بباغ جنان روم اهلی شیرازی