اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۱۵: بر مست خود به پیری و عمر تبه ببخش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر مست خود به پیری و عمر تبه ببخش موی سفید بین و بروی سیه ببخش یکبار خود بشیوه عاشق کشی مکن گاهی بکش بنرگس سرمست و گه ببخش کارم بیک نفس چو رسد یکنظر فکن جانی بتازه دیگرم از یک نگه ببخش ایشاه حسن در خور این حسن لطف کن یکبوسه گر من از تو بخواهم تو ده ببخش راه خسان دهی و برانی ز در مرا یکبار سوی خویش مرا نیز ره ببخش اهلی بسجده تو گنهکار گر بود اورا مکش ز بهر خدا یک گنه ببخش اهلی شیرازی