اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۹۰۳: هرکه شد سویش چو سایه در قفا می افتمش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هرکه شد سویش چو سایه در قفا می افتمش تا مرا با خود برد در دست و پا می افتمش زین هوس گر شب به سنگ از کوی خود راند سگان شب سگش خیزد از جا من بجا می افتمش بهر داد آیم براه یار و چون پیدا شود میگذارم داد و اول در دعا می افتمش خون خورم شب دور از او چون مست خون خوردن شوم میروم در پای دیوار سرا می افتمش میکشم مانند اهلی زلف آن زنجیر موی گرچه میدانم که در دام بلا می افتمش اهلی شیرازی