اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۸۱۷: توبه کردم از می و معشوق سرمستم دگر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
توبه کردم از می و معشوق سرمستم دگر توبه یی هرگز نکردم من که نشکستم دگر ذره خاکم ولی تا جذبه مهرم رسید آنچنان برخاستم بیخود که ننشستم دگر دادم از دست آن دو زلف و رشته جانم گسست آه اگر افتد سر زلف تو در دستم دگر یک دو روزی غصه دنیا دلم در بند داشت شکر ساقی میکنم کز غصه وارستم دگر بخت اگر یاری کند اهلی گلی خواهد شکفت غنچه دل را که در شاخ گلی بستم دگر اهلی شیرازی