اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۶۹۰: سحر چو آه من می پرست میخیزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سحر چو آه من می پرست میخیزد بهر که میوزد از خواب مست میخیزد کسیکه با تو چو یاری نشست و خاست کند چه جای دل ز سر هر چه هست میخیزد مگر بسوخت دل زار کز درون دودی بلند میشود و ناله پست میخیزد زهی فریب تو ای بت که گر مسلمانی نشست با تو دمی می پرست میخیزد مگر به تیغ تو اهلی ز غم رهد ورنه کرا بغیر تو کاری ز دست میخیزد اهلی شیرازی