اهلی شیرازی
غزل ها
شمارهٔ ۶۴۴: سایه کی بر خاک من آن سر و چالاک افکند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سایه کی بر خاک من آن سر و چالاک افکند شمع از آن نبود که هرگز سایه بر خاک افکند من در عمری ز دلتنگی ندارم خنده یی عاقبت چون پسته این غم بر دل چاک افکند تا بکی گرد رهت باد از جبین من برد کی بود کاین طوطیا در چشم نمناک افکند دوزخی گردد هر آن منزل که من منزل کنم بسکه آهم آتشی در خاک و خاشاک افکند با چنین آه جر سوزی که اهلی میکشد گر نیابد کام خود آتش با افلاک افکند اهلی شیرازی